Μου είπαν να γράψω μια ιστορία. Όχι οποιαδήποτε ιστορία· με περιορισμούς: να περιέχει τις λέξεις «κατσαριδοκτόνο», «τζέμπε», «ποτάμι», «μωρό», «Έσσε».
Α, ναι.
Φαντάσου λοιπόν μια κοινότητα όπου ο ένας φροντίζει τον άλλο και όλοι το μωρό. Που ξυπνούν και κοιμούνται μαζί. Που περνούν τη μέρα τους –ενίοτε και τη νύχτα τους- παίζοντας μουσική και περπατώντας στη φύση. Εκεί δίπλα στο ποτάμι. Τα τζέμπε ηχούν δυνατά και ξυπνούν το σώμα. Ξυπνούν το ρυθμό και τις δυνατότητές μας. Ενορχηστρώνουν την ομαδικότητα και συγχρονίζουν τον παλμό. Το βράδυ, το «κατσαριδοκτόνο» γεννά μια νέα μουσική ιστορία και όλοι υφαίνουν το ίδιο νήμα της χαράς και της δημιουργικότητας. Ο ύπνος δεν έρχεται δίχως παραμύθι. Ο νάνος του Έσσε, και ο παπαγάλος και ο Φίνο, εισβάλλουν στο σπίτι, γαργαλούν τα κρεβάτια._______________
Νομίζω ότι αξίζουμε κάτι καλύτερο ως άνθρωποι.
Πέρα από το άγχος, τη δουλειά, τους επιβεβλημένους ρόλους.
Κάτι σαν αυτό. Πάντα. Όσο πιο συχνά γίνεται.
(Αφιερωμένο στην ομάδα του River Sessions που συναντήθηκε στο Καστόρι 26-28 Μαΐου του 2018 για να παίξει αφρικανικά κρουστά και να εξερευνήσει τη φύση γύρω από το χωριό. Ειδικές ευχαριστίες στη Δώρα, το Γιώργο, το Γιώργο και τον Κώστα).
Κωνσταντίνα Τυροβολά, μετά το τριήμερο στο Καστόρι
https://www.yourtranslator.io/el/
